حقیقت دارد....
کافیست چمدان هایت راببندی تاحاضرشوند..
همه برای ازیادبردنت..
انکه بیشتردوستت میدارد...زودتر....
یادمان باشد:
وقتی کسی رابه خودمان وابسته کردیم..
دربرابرش مسیولیم...
دربرابراشکهایش..
شکستن غرورش..
لحظه های شکستنش درتنهایی..
واگریادمان برود...
درجایی دیگرسرنوشت یادمان
خواهداورد..
این بارخودمان فراموش خواهیم شد...
نظرات شما عزیزان: